Wiosenna produkcja rozsady przeważnie przysparza kłopotów. Warto więc ułatwić sobie zadanie i wybudować małą mnożarkę. Jeszcze do niedawna nasiona roślin jednorocznych wysiewano głównie w inspektach. Łączyło się to jednak z koniecznością corocznego ich montażu na 2-3 miesiące, a później demontażu. Funkcję inspektów z powodzeniem może pełnić niewielki namiot foliowy, a zbudować go potrafi niemal każdy. Jeśli ustawimy go przy ścianie budynku gospodarczego lub przy płocie, zajmie naprawdę niewiele miejsca.
W drugiej połowie października sadzi się cebule tulipanów przeznaczone do pędzenia. Do tego celu wybiera się cebule duże, zdrowe, o obwodzie ponad 11 cm. Przed sadzeniem zaprawia się je 1,5% Kaptanem mocząc w roztworze około 30 minut. Jako podłoża używa się torfu wysokiego lub lekkiej, przepuszczalnej ziemi. Po posadzeniu doniczki umieszcza się w dołowniku na okres 3 miesięcy. Po ustawieniu naczyń, przysypuje się je najpierw cienką warstwą piasku, a następnie przykrywa pulchną ziemią. Pojemniki można też przechowywać w pomieszczeniach. Mogą to być piwnice o regulowanej temperaturze i dobrej wentylacji. Tulipany podlewa się co 14 dni, wietrzy zależnie od potrzeb i kontroluje zdrowotność. Podobnie postępujemy z hiacyntami.
Jeśliby kto wszedłszy w las, drzewa które znajdują się być wielkiej ceny jako jest cis albo im podobne podrąbał, tedy może być przez Pana abo dziedzica pojman..."- to fragment prawa jakie ustanowił Władysław Jagiełło dzięki któremu cis ma najstarszą, ponad 500-letnią tradycję chronionego drzewa w Polsce. Drewno cisa nie zawiera żywicy, jest bardzo twarde, ciężkie i elastyczne o czerwonawym zabarwieniu. Jest długowiecznym drzewem, znane są okazy, które żyją 1000 lat, a nawet dłużej.
Świerk kłujący (Picea pungens) należy do najczęściej sadzonych drzew w naszym kraju, zwłaszcza formy wyróżniające się srebrzystym zabarwieniem igieł (tzw. świerki srebrne). Bez przesady można powiedzieć, że świerk kłujący rośnie prawie w każdym ogródku od Bałtyku do Tatr. Jest to drzewo wysokości 15-20 m, o regularnej, stożkowatej, a u starszych drzew, szerokosłupowej koronie. Gałęzie są sztywne, płasko rozpostarte, osadzone na pniu pod kątem prostym, tworzą wyraźne piętra. Drzewa swobodnie rosnące ugałęzione są do samej ziemi.
Kwiaty letnie uprawiane na działkach należą do roślin jednorocznych, dwuletnich lub bylin. Zdobią rabaty od czerwca do początku jesieni. Można nimi obsadzać ścieżki, rabaty, skalniaki, tarasy, balkony, kąciki wypoczynkowe. Własnoręcznie wysiane kosztują niewiele. W czerwcu, lipcu, sierpniu kwitnie „burza" kwiatów jednorocznych, które wysiewaliśmy wczesną wiosną. Łatwe do uprawy i pielęgnacji to: aksamitki, nagietki lekarskie, groszek pachnący, rezeda wonna, smagliczka nadmorska, facelia. Wszystkie wymienione gatunki można wysiewać na działce także w czerwcu - wprost do gruntu.
Pierwsze wiosenne prace zaczynamy od delikatnego usunięcia zimowego okrycia z niektórych gatunków roślin. Zdejmujemy gałązki igliwia, którymi okryte były zawilce japońskie (Anemone japonica), trytomy (Kniphofia), wrzosy (Calluna), wrzośce (Erica).
Jodła koreańska (Abies koreana) jest jednym z najcenniejszych drzew iglastych zwłaszcza do małych ogródków przydomowych i działkowych. Pochodzi z Korei Południowej, gdzie rośnie w górach powyżej 1000 m n.p.m., w zwartych drzewostanach. Jest tam gatunkiem endemicznym. Po raz pierwszy została znaleziona przez misjonarza E. Taqueta w 1907 r. na małej wyspie, leżącej na skraju południowej części Półwyspu Koreańskiego.
Sosna limba (Pinus cembra) występuje w górach Europy Środkowej, w Alpach i Karpatach. W Polsce w stanie naturalnym rośnie tylko w Wysokich Tatrach, w reglu górnym wśród kosodrzewiny oraz na górnej granicy lasu z modrzewiem, gdzie jest pod całkowitą ochroną. Sosna limba jest drzewem bardzo dekoracyjnym. Charakteryzuje się piękną, wysmukłą sylwetką, jest silnie ugałęziona i ma ciemnozielone igły. Nadaje się nawet do małych ogrodów działkowych i przydomowych, ponieważ początkowo rośnie bardzo wolno. Młode drzewka mają wiązkowy system korzeniowy i nawet w wieku 10 lat mogą być jeszcze przesadzane. Drzewka 20-letnie osiągają wysokość 2-3 m. U młodych drzew korona jest stożkowata.
Już sama nazwa tego drzewa - świerk serbski (Picea omorika) wskazuje, że ojczyzną jego jest Serbia (a także Bośnia), gdzie rośnie w górach Tara, na wapiennych zboczach północnych, na wysokości 900- 1700 m n.p.m., w środkowym biegu rzeki Driny. Teren ten jest objęty rezerwatem. Świerk serbski jest gatunkiem reliktowym (to znaczy, że występował już w trzeciorzędzie) i endemicznym - zajmującym tylko niewielki, ściśle określony obszar.
Nie dopuszczając do zawiązywania się owoców roślin kwiatowych pozbawiamy się taniego źródła nasion na następne lata. Nie ma jednak czego żałować. Wartość użytkowa takiego materiału siewnego z reguły ustępuje jakością nasionom z wyspecjalizowanych firm. W ogrodach działkowych nie jesteśmy w stanie zapobiec krzyżowaniu posiadanej odmiany z innymi rosnącymi u sąsiadów. Taki mieszaniec z reguły jest gorszy od oryginału.
Warto sobie przypomnieć o roślinach ozdobnych przechowywanych w piwnicach, na klatkach schodowych, na gankach i w innych chłodnych pomieszczeniach. Trzeba koniecznie sprawdzić jak zimują mateczne pelargonie, fuksje i chryzantemy, a także datury, heliotropy, złocienie krzewiaste, które będziemy wystawiać ponownie na działkę wiosną albo też sporządzać z nich sadzonki. Warto zajrzeć także do kłączy dalii i kanny, oraz do bulw mieczyków. Pelargonie i fuksje zimują najlepiej lekko zasuszone w temp. 5-10°C. Przed mrozem zabezpieczone muszą być także kłącza dalii, kanny i bulwy mieczyków. Jeśli składujemy je w pomieszczeniu suchym, należy zasypać koniecznie wilgotnym torfem.
Sosna czarna rośnie w Europie Środkowej i Południowej oraz Azji Mniejszej, w górach, do wysokości 1500 m n.p.m. zwykle na skałach wapiennych. Na tak rozległym obszarze jej zasięgu, wyróżnia się kilka podgatunków związanych z miejscem pochodzenia. Różnią się one niektórymi cechami morfologicznymi, a w naszych warunkach klimatycznych różną wytrzymałością na niskie temperatury.