Jodła koreańska (Abies koreana) jest jednym z najcenniejszych drzew iglastych zwłaszcza do małych ogródków przydomowych i działkowych. Pochodzi z Korei Południowej, gdzie rośnie w górach powyżej 1000 m n.p.m., w zwartych drzewostanach. Jest tam gatunkiem endemicznym. Po raz pierwszy została znaleziona przez misjonarza E. Taqueta w 1907 r. na małej wyspie, leżącej na skraju południowej części Półwyspu Koreańskiego.
Jest to drzewo słabo rosnące, w naturze dorastające do wysokości około 10 m, o gęstej, szerokostożkowej koronie. Igły grube, krótkie, (około 1,5 cm długości) z zaokrąglonym i tępo wciętym wierzchołkiem, ustawione wokół pędów szczoteczkowato. Górna strona igieł jest ciemnozielona i błyszcząca, pod spodem posiada dwa szerokie kredowobiałe paski nalotu woskowego, gdzie znajdują się aparaty szparkowe. Pączki kuliste, pokryte obficie żywicą, która po zakrzepnięciu zimą sprawia, że są one wyraźnie białe.
Charakterystyczną cechą jodły koreańskiej jest wczesne obradzanie szyszek. Bardzo często już na 8-letnich drzewkach ukazują się piękne, niebieskie, fioletowe, niekiedy zielone szyszki, które sterczą zawsze do góry. Szyszki wysokości 5-7 cm są walcowate, z nieznacznie wystającymi i odgiętymi łuskami okrywowymi. Pojawiają się zwykle na wierzchołkowej części drzewka. Kiedy dojrzewają - brązowieją, są suche, pozbawione żywicznych nacieków, tak charakterystycznych u innych jodeł. Po dojrzeniu, późną jesienią, rozpadają się na drzewie bardzo wolno (szyszki świerków i sosen opadają w całości) - pozostawiając na gałązkach zdrewniałe osie szyszek tak zwane trzpienie.
Jodła koreańska mimo swego południowego pochodzenia jest u nas całkowicie wytrzymała na mrozy, nie przemarza nawet w czasie surowych zim. Wymaga stanowisk osłoniętych od wiatrów i żyznych, wilgotnych gleb, bowiem w okresach suszy traci igły i może podsychać. Jej wzrost jest powolny, drzewa 10-letnie mają około 1 m wysokości. Sadzonki produkowane w krajowych szkółkach wykazują niekiedy dużą zmienność, bowiem jodła koreańska krzyżuje się z jodłą Veitcha i tworzy mieszańce znane pod nazwą jodły Arnolda (A. arnoldiana). Warto jednak szukać w szkółkach prawdziwej jodły koreańskiej, bo mieszańce rosną szybciej i znacznie później zawiązują szyszki.
Znana jest odmiana 'Silberlocke', wyróżniająca się oryginalnymi igłami, które wykręcają się ku górze i odsłaniają srebrzyste paski woskowatego nalotu na spodniej stronie igieł. Jodła koreańska jest bardzo cenna do ogrodów przydomowych i działkowych (nadaje się nawet na skalniaki), nie tylko ze względu na wolny wzrost, regularny pokrój i piękną zieleń. Przede wszystkim jest nadzwyczaj dekoracyjna, kiedy pojawiają się na niej liczne, kolorowe szyszki.