Jednym z najczęściej spotykanych mieszkańców każdej działki jest złotook pospolity, delikatny owad o seledynowych, gęsto użytkowanych skrzydłach i złociście połyskujących oczach. Prawdziwa piękność wśród tysięcy owadów. Lubimy złotooka nie tylko za jego piękny wygląd, ale przede wszystkim za... drapieżny tryb życia jego larw, które spożywają tysiące mszyc, jaj i małych gąsienic motyli.
Podziwiamy także niektóre szczegóły z jego rozwoju, a zwłaszcza nieporównywalny z innymi owadami sposób składania jaj umieszczanych na zakończeniu połyskujących w słońcu, srebrzystych witek. To taki złotookowy sposób na uniknięcia drapieżnictwa i jego odmiany - kanibalizmu.
Złotook jakby odgadując ludzką życzliwość na zimę podąża w kierunku ludzkich siedzib. Tu w najchłodniejszych i najbardziej zacisznych miejscach mieszkania, najczęściej pomiędzy framugami okien spędza zimę.
Znacznie więcej złotooków doczekałoby wiosny gdyby wszyscy, a nie tylko ci dla których przyroda jest czymś bardzo bliskim, umieli rozpoznać złotooka, odróżnić go od mola czy innego owada i traktowali go z należnym mu szacunkiem.