O owocach grusz autor "Odysei" pisał, że to "dar bogów". Uprawy grusz znane były w Starożytności w Chinach, na Kaukazie, Grecji i Rzymie, a także w całej Europie. W zależności od odmiany oraz stopnia dojrzałości owoców, gruszki zawierają różne ilości i proporcje substancji chemicznych i biologicznie czynnych. Gruszki zawierają najwięcej węglowodanów, a wśród nich przede wszystkim fruktozę, a także glukozę i sacharozę. Wartość kaloryczna 100 g owoców wynosi 45 kcal.
Kolejną grupą związków są kwasy organiczne: kwasu jabłkowego 120 mg, kwasu cytrynowego 70 mg, kwas oksalowy 3 mg a także niewielkie ilości kwasu mlekowego, bursztynowego, chlorogenowego i chininowego. Podczas dojrzewania owoców ilość kwasów organicznych się zmniejsza a wzrasta ilość węglowodanów i pektyn. W skórce owoców znajduje się dość dużo garbników a przede wszystkim taniny. To one po przecięciu owocu przy kontakcie z powietrzem powodują szybkie ciemnienie miąższu. Smak i zapach gruszki zawdzięczają zawartości olejków eterycznych. W porównaniu z jabłkami gruszki zawierają mniej witamin z grupy B.
W Starożytności owoce grusz wykorzystywano jako leki i dla zapobiegania różnym chorobom. Dziś gruszki to składnik przede wszystkim dietetyczny. Znane od dawna jest ich działanie jako środka pobudzającego perystaltykę jelitową. Miękkie, dojrzałe owoce są skutecznym środkiem przeciwdziałającym zaparciom. Zbyt duże ich ilości mogą spowodować biegunkę. Ciekawym jest, że dolegliwości spowodowane spożyciem zbyt dużej ilości gruszek można znieść jedząc gruszki gotowane.
Medycyna ludowa polecała gotowane i pieczone gruszki, jako środek wykrztuśny w zapaleniach oskrzeli, a nawet gruźlicy. Gruszki zwiększają też wydzielanie soków trawiennych i żółci. Mają też działanie moczopędne, które związane jest z dość dużą zawartością potasu i arbutyny. Może to być wykorzystane dla zapobiegania i w leczeniu kamicy moczowej i zapaleń dróg moczowych.
Świeże owoce grusz działają uspokajająco na układ nerwowy, obniżają ciśnienie tętnicze krwi, w związku z zawartością jodu mają także wpływ na czynność tarczycy. Podobnie może być wykorzystywany świeży sok z gruszek, którego można używać do płukania gardła w stanach zapalnych, a także polecać w anemii i „nerwicowych" zaburzeniach pracy serca. Wywar z suszonych gruszek, to nie tylko tradycyjny kompot wigilijny, ale i środek obniżający gorączkę. Wywary z suszonych liści grusz mają działanie przeciwzapalne, dezynfekujące drogi moczowe. Mogą być stosowane także w przypadkach zapalenia gruczołu krokowego. Napary ze świeżych skórek owoców stosowano do okładów na nie gojące się rany.
Cierpkie w smaku i mniej dorodne owoce dzikiej gruszy wykazują jeszcze silniejsze działanie i są znanym od dawna środkiem przeciwbiegunkowym co związane jest z większą zawartością garbników. Wywary z owoców dzikich gruszek mają właściwości obniżania temperatury i działanie uspokajające oraz są skutecznym środkiem przeciwbiegunkowym.
Owoce grusz mogą być wykorzystane na maseczki odpowiednie dla każdej cery.
Maseczka do każdego rodzaju cery:
Drobno utarty miąższ wymieszany z ubitym na sztywną pianę białkiem jaja należy nanieść na twarz, a po 15 minutach zmyć wacikiem namoczonym w świeżym, nieprzegotowanym mleku.
Maseczka do każdego rodzaju cery:
1 łyżkę świeżego soku z gruszek mieszamy z 1 łyżką stołową twarogu i nanosimy na twarz i dekolt. Po 20-30 minutach zmywamy letnią wodą. Maseczka taka ujędrnia i odżywia skórę.
Maseczka do cery normalnej:
2 łyżki drobno utartych owoców gruszki mieszamy z łyżką mleka pełnotłustego i łyżeczką miodu. Nanosimy na twarz na 20 minut i zmywamy letnią wodą.