Miejsce do założenia pryzmy kompostowej powinno być zacienione i osłonięte od wiatru. Kompostować można niemal wszystkie odpady organiczne jakie powstają podczas prowadzenia upraw na działce. Zaschła trawa i liście, niewykorzystane odpadki owoców i warzyw, obumarłe rośliny rosnące w ubiegłym sezonie wegetacyjnym czy ścięta darń to typowe składniki pryzmy. Cennymi dodatkami do kompostu są również inne materiały np.: obornik, nadziemne części roślin uprawianych jako nawóz zielony, kora, trociny, słoma, torf.
Na kompostownik nie wolno wyrzucać materiałów mogących powodować skażenie powstającego nawozu (opakowania po chemikaliach, stare baterie) oraz substancji, które się nie rozkładają (tworzywo sztuczne, szkło, metal). Nie można również przeznaczać na pryzmę roślin chorych i zaatakowanych przez szkodniki oraz dojrzałych chwastów, które zdołały wytworzyć nasiona.
Długość i szerokość pryzmy kompostowej należy dostosować do ilości materiału przeznaczonego do kompostowania. Wysokość pryzmy nie powinna jednak przekroczyć 1,5 m. Wyżej układany materiał ulega zgniataniu, w wyniku czego dochodzi do zachwiania optymalnego napowietrzenia wnętrza pryzmy.
Pod pryzmę należy rozłożyć kilkucentymetrową warstwę podkładu, którym może być torf lub ubiegłoroczny kompost. Na glebach słabo przepuszczających wodę, jako podkład rozkłada się warstwę drobnych gałęzi lub grubych pędów bylin, które będą ułatwiały odpływ nadmiaru wody. Kolejno układane warstwy materiału organicznego (grubości nie większej niż 20 cm) należy przekładać niewielką ilością ziemi ogrodowej. W przypadku przeznaczenia na pryzmę dużych ilości substancji powodujących jej zakwaszenie (igliwie, kora, liście) konieczne jest dodanie nawozu wapniowego. Po zakończeniu układania pryzmy należy ją okryć słomą, torfem, korą lub cienką warstwą ziemi.
W pełni dojrzały kompost powstaje od 12 do 20 miesięcy. W okresie tym kompostowany materiał wymaga kilkakrotnego przerobienia, które wykonuje się co 2-3 miesiące od momentu założenia pryzmy. Wykonując ten zabieg należy zadbać, aby słabiej rozłożone części brzeżne materiału trafiły do wnętrza pryzmy. Należy pamiętać również o rozluźnieniu miejsc nadmiernie zbitych. Z obowiązku częstego przerabiania kompostu zwalnia dodanie do pryzmy stymulatorów kompostowania (np. Biokompost), które można nabyć w sklepach ogrodniczych. W przypadku zbytniego przesuszenia kompostowanego materiału niezbędne jest również polewanie pryzmy wodą.
O tym kiedy kompost jest gotowy do użytku poinformuje nas jego wygląd. W pełni dojrzały kompost składa się z charakterystycznych, ciemnobrunatnych gruzełków o zapachu przypominającym woń wilgotnego lasu. Poza tym w dobrze przekompostowanej materii nie powinny być widoczne żadne nierozłożone pozostałości.
Kompostem można nawozić większość roślin uprawianych na działce. Wyjątek stanowią rośliny kwasolubne (np.: borówka wysoka, rododendrony, wrzośce), dla których jest to nawóz o zbyt wysokim odczynie. W nawożeniu przedwegetacyjnym kompost stosuje się w ilości 8-12 kg/m2. Kompost można używać również do pogłównego zasilania upraw. Rozłożoną pomiędzy roślinami warstwę nawozu należy płytko wymieszać z glebą, a następnie podlać nawożone miejsca.