Optymalne uwilgotnienie gleby jest jednym z podstawowych czynników decydujących o dobrym jakościowo i ilościowo plonie roślin. Należy pamiętać, iż spadek plonu może być wynikiem długotrwałych niedoborów wody jak i jej nadmiaru w glebie. Dlatego też podlewając rośliny trzeba mieć na uwadze kilka zasad poprawnego wykonania tego zabiegu.
Błędem jest częste podlewanie roślin małą ilością wody. Większość dostarczonej w ten sposób wilgoci zatrzymuje się na liściach roślin oraz w powierzchniowej warstwie gleby, szybko wyparowuje i nie dociera do głównej masy korzeni. W przypadku przedłużających się okresów suszy znacznie korzystniejsze jest zatem podlewanie rzadsze, ale za to większą ilością wody. W trakcie jednorazowego podlewania należy zużyć od 15 nawet do 35 litrów wody na 1 m2 powierzchni.
Mniejsze ilości wody stosujemy na glebach lekkich (dobrze przepuszczalnych) oraz w uprawach gatunków wytwarzających płytki system korzeniowy (sałata, rzodkiewka, trawy). Większe ilości wody stosujemy podczas nawadniania gleb ciężkich, które słabo przepuszczają wilgoć w głąb oraz przy podlewaniu roślin korzeniących się głęboko (drzewa i krzewy).
Najlepszą metodą nawadniania jest zraszanie drobnokropelkowe - przy użyciu konewki lub specjalnych zraszaczy ogrodowych. Podczas podlewania roślin wężem, należy pamiętać, aby strumień wody był możliwie słaby, co zmniejszy zniszczenie struktury nawadnianej gleby.
Najlepszą porą do podlewania roślin jest popołudnie i wczesne godziny nocne, ponieważ wtedy straty wody wywołane jej parowaniem są najmniejsze. Wyjątek stanowią truskawki, które należy podlewać rano lub we wczesnych godzinach przedpołudniowych. Czas ten zapewnia roślinom stosunkowo szybkie wyschnięcie, co zmniejsza ryzyko wystąpienia szarej pleśni.
Największe zapotrzebowanie roślin na wodę, zwane okresem krytycznym, przypada z reguły w trakcie intensywnego wzrostu wegetatywnego oraz w momencie wykształcania części użytkowych (owoce, nasiona, korzenie). Często popełnianym błędem jest obfite podlewanie roślin młodych i zaniechanie tego zabiegu w późniejszych fazach rozwoju. Postępowanie takie ogranicza rozwój systemu korzeniowego roślin a tym samym zwiększa ich wrażliwość nawet na krótkotrwałe niedobory wody.