Dom z dużymi oknami to marzenie wielu inwestorów. Wymiana okien na większe pozwoli lepiej doświetlić wnętrza i cieszyć się widokiem ogrodu przez cały rok. Jakie są możliwości tych zmian? Jednym ze sposobów modernizacji starego domu jest wymiana okien od strony ogrodu na większe. Jak duże mogą one być? Decyzja ta jest uzależniona od skali remontu, jaki chcemy przeprowadzić. Jeśli nie zamierzamy ingerować w konstrukcję budynku, powiększyć możemy jedynie wysokość okna, tak by zmieściło się pod istniejącym nadprożem.
Dzięki takiej zmianie prawie dwukrotnie powiększy się powierzchnia okna. Ograniczeniem mogą jednak być grzejniki, które zazwyczaj są usytuowane pod oknami. Gdy zdecydujemy się na ich usunięcie lub przeniesienie, nowe okna mogą sięgać do samej podłogi. Jeżeli będą musiały pozostać, ale uda się je wymienić na niższe - okna będą się mogły zaczynać już na przykład 50-60 cm nad podłogą. Zyskamy w ten sposób okna widokowe, przez które będziemy mogli podziwiać ogród, także siedząc w fotelu oddalonym od nich nawet o kilka metrów. Niskie i szerokie parapety można też wykorzystywać jako siedziska.
Jeśli sama zmiana wysokości przeszkleń to zbyt mało, by otworzyć dom na ogród, można się zdecydować na jednoczesne ich poszerzenie. Wymaga to przebudowy otworów okiennych i zrobienia nowego nadproża. Jego rodzaj, rozmiary i sposób osadzenia w ścianie zależą od szerokości nowego otworu okiennego i od ciężaru konstrukcji nad nadprożem. Czasem jako nadproże można wykorzystać opuszczany wieniec stropu żelbetowego lub podciąg, ale o tym musi zadecydować konstruktor. Ponieważ poszerzanie otworów okiennych jest ingerencją w konstrukcję domu, wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.
Nowe nadproża wykonuje się etapami - najpierw - wykuwa się bruzdy po jednej stronie muru, osadza w niej belkę, a później powtarza się to po drugiej stronie ściany. Gdy obie belki są zamocowane, stęża się je śrubami, kotwami lub spawanymi poprzeczkami. Dopiero gdy nowe nadproże jest gotowe, można przystąpić do poszerzania otworu okiennego.
O podziale dużego przeszklenia przesądza jego konstrukcja, czyli okucia, które obsługują otwieranie i zamykanie okien. Mniejsza liczba elementów okna umożliwia zwiększenie powierzchni przeszklonej. Zapewni to lepszy kontakt wzrokowy z ogrodem oraz pozwoli ograniczyć koszt danego okna. Elementy konstrukcyjne przeszklenia (ramy) wraz z okuciami obsługującymi ruchome skrzydła to najdroższe jego części.
Jeśli zależy nam na optycznym połączeniu wnętrza z ogrodem, najlepiej wybierać okna o dużych skrzydłach, bez podziałów konstrukcyjnych. Nie każde duże przeszklenie jest wykorzystywane do wychodzenia na taras. Gdy najważniejszym jego zadaniem jest zapewnienie widoku i doświetlenie wnętrza światłem dziennym, wówczas wystarczy wstawić w otwór przeszklenie stałe, tak zwany fiks. Często stosuje się też połączenie części nieotwieranej z otwieraną. To rozwiązanie pozwoli obniżyć cenę przeszklenia i podnieść jego izolacyjność termiczną.
Nie zawsze jednak dobrze wygląda sąsiedztwo ruchomych skrzydeł ze stałym przeszkleniem - pakiety szybowe znajdują się w różnych płaszczyznach, a ramy, w które są wstawione, mają odmienną grubość. (W przeszkleniach typu fiks szyba jest umieszczona w ramie, do której w oknie otwieranym dochodzi rama ruchomego skrzydła). Trzeba więc mieć świadomość, że wstawione obok siebie skrzydła otwierane i przeszklenia stałe nie będą wyglądały identycznie.
Zastosowana świadomie kilkucentymetrowa różnica w grubości ramy może być elementem kompozycji. Jeżeli chce się uniknąć przypadkowego zestawienia ram różnej grubości, można wybrać nieco droższe rozwiązanie, w którym okno stałe wygląda podobnie jak otwierane. Aby uzyskać ten efekt, pakiet szybowy wstawia się w ramę skrzydła, a skrzydło wkleja w stałą ramę ościeżnicy. Tylko wnikliwy obserwator zauważy w takim skrzydle brak klamki i widocznych zawiasów.