Sosna czarna rośnie w Europie Środkowej i Południowej oraz Azji Mniejszej, w górach, do wysokości 1500 m n.p.m. zwykle na skałach wapiennych. Na tak rozległym obszarze jej zasięgu, wyróżnia się kilka podgatunków związanych z miejscem pochodzenia. Różnią się one niektórymi cechami morfologicznymi, a w naszych warunkach klimatycznych różną wytrzymałością na niskie temperatury.

Herbatę zieloną sporządza się z ciemnozielonych, błyszczących liści krzewu o białych, podobnych do jaśminu kwiatach. Zwany jest on herbatą chińską (po chińsku tsa, po łacinie Camellia sinensis, inaczej Theasinensis). Ponoć 4 tysiące lat temu kilka jej zielonych listków przypadkowo wpadło do naczynia, w którym gotował wodę sam chiński cesarz. Docenił właściwości uzyskanego naparu i zaczął go pijać dla zdrowia. Sława herbaty dotarła najpierw do Japonii, następnie holenderscy i portugalscy kupcy rozpropagowali ją w całej Europie.

Chcąc osiągnąć obfite plony warzyw, musimy wszystko od początku dobrze przemyśleć i zaplanować z ołówkiem w ręku. Przede wszystkim trzeba zastanowić się jakie gatunki warzyw chcemy uprawiać, w jakim celu i w jakich ilościach. Należy zapoznać się z ich wymaganiami co do klimatu i gleby. Musimy też wiedzieć jaki typ gleby występuje na działce. W tym celu próbki gleby z naszej działki należy przesłać do stacji chemiczno-rolniczej.

Najmniej prac na działce mamy do wykonania w miesiącach zimowych, a zwłaszcza w grudniu i styczniu. Okres ten należy wykorzystać na konserwację i uzupełnienie narzędzi i sprzętu niezbędnego do uprawy gleby, cięcia drzew i krzewów oraz prac pielęgnacyjnych. Należy zadbać o to, aby narzędzia przechowywane były w pomieszczeniach suchych. Metalowe ich części powinny być starannie oczyszczone z resztek ziemi i powleczone cienką warstwą oleju maszynowego, co zabezpiecza je przed rdzewieniem. Narzędzia używane do cięcia drzew i krzewów jak sekatory i piłki należy w tym czasie naostrzyć i przygotować do nowego sezonu.

Uprawiając warzywnik, styczeń możemy poświęcić na odpoczynek od prac na działce, który możemy poświęcić pogłębianiu literatury fachowej. Mamy teraz sporo czasu, aby dokładnie przemyśleć naszą działalność w nadchodzącym sezonie. Przede wszystkim należy sporządzić plan zagospodarowania warzywnika. Należy odpowiedzieć sobie na pytania: jakie gatunki chcemy uprawiać, w jakich terminach (dobór odpowiedniej odmiany), w jakich ilościach i w jakim celu (spożycie na świeżo, przetwórstwo czy przechowywanie)? Powinniśmy się kierować zasadą maksymalnego wykorzystania powierzchni przeznaczonej pod uprawę.

Zimą kontynuujemy dokarmianie ptaków, pamiętając, aby w rozwieszonych jesienią karmnikach nigdy nie zabrakło pokarmu. Dobrze, jeśli karmniki umocowaliśmy w miejscach jak najbardziej osłoniętych przed wiatrem, co zapobiega nadmiernemu rozsypywaniu się karmy, także zapewnia ptakom dodatkową osłonę przed niepogodą. Ptaki dobrze zapamiętują lokalizację karmników i tutaj szukają ratunku, gdy szron i śnieg ograniczają dostęp do pokarmu.

Coraz częściej spotykamy w sklepach owoce podobne do małego ogórka, lecz mocno żebrowane, sprzedawane pod nazwą „Sharon fruit". W większości języków owoc ten nazywa się karambola, po łacinie Averrhoa carambola. Amerykanie mówią na karambolę „owoc gwiaździsty", co prawidłowo odzwierciedla jego wygląd. Po przekrojeniu w poprzek powstaje gwiazdka.

Zanim choinka stała się symbolem Bożego Narodzenia, na naszych wsiach panował zwyczaj wieszania pod powałą słomianego pająka. Dawniej pająki robiono - podobnie jak wieńce dożynkowe - z ostatniego żniwnego snopa. Stanowiły formę zaklęcia plonu i miały zapewnić mieszkańcom chałupy dostatek i pomyślność w nowym roku. Podobne formy obrzędowe znano również w innych krajach słowiańskich, a także w Niemczech oraz w Szwecji. Niemcy wierzyli, że słomiany pająk, nazwany przez nich Unruhe (dosłownie - niepokój), odstrasza czarownice i demony.